با توليد انبوه ميني‌اسكرو ارتودنسي با طراحي اصلاح شده، مي‌توان از واردات اين پيچ‌ها بي‌نياز شد و براي اولين بار به توليد داخلي آن‌ها رسيد. اين ريزپيچ‌ها، براي جابجايي‌هاي ارتودنسي به دندان‌هاي منحرف مصرف مي‌شوند. هدف، بهبود طراحي ميني‌اسكرو پرطرفداري نظير Jeil با كاهش هزينه‌هاي ساخت و برطرف كردن عيوبي از آن‌ها نظير شكست حين كاشت، عدم سهولت در كاشت براي ارتودنتيست از لحاظ زمان و گشتاور ورود و تحميل هزينه‌هاي گزاف بر بيمار نيز حاصل شده. پس از استخراج ابعاد پيچ Jeil، تلاش براي بهبود پارامترها آغاز شد. طراحي مناسب گام، شكل رزوه و كله‌ي پيچ سبب برتري ارگونومي مي‌شوند. پس از اينكه پيچ Jeil و استخوان‌ها در محيط كتيا شبيه‌سازي شدند؛ مدل‌ها براي بررسي اجزا محدود وارد محيط اباكوس شدند. در اولين وهله با تغييرات در گام و شكل رزوه، منحني تنش-گام و تنش-زواياي رزوه ترسيم شد و بر روي اين دو پارامتر تصميم‌گيري صورت گرفت و طراحي دو رزوه‌اي نيز اعمال شد. تحليل تنشي ديگر نشان داد كه پيچ جديد، برتري تنشي ناشي از اعمال نيروهاي ارتودنسي و اعمال گشتاور پيچشي را دارا است. در ادامه، شيار تنش نيز مورد بررسي اجزا محدود قرار گرفت. در تمامي مراحل طراحي، تنش‌هاي ايجاد شده در استخوان‌هاي ميزبان از حد مجاز فراتر نرفتند. در آخرين مرحله، ويژگي‌هايي از پيچ كه در رضايت بيمار تأثير دارند به طراحي پيچ مطلوب اضافه شد.